Fragment felietonu o powstaniu programu wyścigowego Porsche. Tekst oryginalnie pojawił się na łamach bloga Śniadanie i Gablota, link znajduje się poniżej cytowanego fragmentu. Zdjęcie okładkowe: Le Mans Classic 2022, Zdjęcie okładkowe: Wojciech Szoka, TohuStudio / Drive4Life
Redukcja w stylu FISA
W 1982 roku FISA (Międzynarodowa Federacja Sportu Motorowego) wprowadziła znaczne modyfikację w regulacjach i grupowaniu aut sportowych oraz tourerów. Dotychczas funkcjonował podział na Grupy 1 do 6. FISA uznała, że to za dużo i robi się zbyt skomplikowanie, dlatego uprościli podział i stworzyli trzy grupy: A, B i C. W Grupie A konkurowały masowo produkowane samochody klasy Touring. W Grupie B jeździły samochody GT produkowane w małych ilościach. Wreszcie Grupa C, w której zmagały się prototypy wyścigowe. O grupie C mogliście słyszeć niejednokrotnie, bo tak jak Grupa B w WRC była wręcz legendarną wizytówką rajdów, tak Grupa C była legendą wyścigów płaskich. Propozycje zmian ogłoszono jako projekt w 1980 roku, w życie weszły w roku 1981, by na stałe zagościć w rywalizacji w 1982. Wszystko po to, aby obecni producenci mieli czas na przystosowanie samochodów, a nowi gracze na ich kompleksowe przygotowanie. Części nie musiały być homologowane, nie było też minimalnego limitu wyprodukowanych aut czy komponentów. Czysty poligon doświadczalny! FISA chciała jednak, aby Grupa C koncentrowała się na ograniczeniu zużycia paliwa. Federacja ustaliła, że minimalna waga auta nie powinna przekroczyć 850 kg (854 kg od 1984 roku), a minimalna pojemność baku wynosiła 100 litrów. Nie było ograniczeń w pojemności silników, czy też użyciu turbodoładowania lub superchargerów. Podczas wyścigów 1000 km (minimalna długość wyścigu serii World Sportscar Championship) było przyzwolenie na 5 tankowań, a spalanie silników zostało ograniczone do 60 litrów na 100 km. Wyłamywały się wyścigi amerykańskiej serii IMSA GTP, gdzie nie było ograniczeń ilości tankowań, a baki miały minimalną pojemność 120 litrów. Amerykańska seria miała również ograniczenie pojemności, która wynosiła 2,8 litra. Auta, które spełniły wymagania (a te jak widzicie nie były specjalnie wysokie) brały udział w jednej z czterech serii wyścigowych – wspomnianym wcześniej WSC, gdzie były uprawnione w startach od roku 1982 do 1992, Deutche Rennsport Meistershaft (wyścigowych mistrzostwach Niemiec), gdzie dopuszczone były w latach 1982-85, wyścigach serii Supercup w latach 1986-89 oraz IMSA GTP, gdzie jeździły od 1981 do 1993 roku. […]
Całość przeczytasz klikając w link poniżej:
Dodaj komentarz